Bijna te laat. (E.U.G.)

Een domineesvrouw komt op het spreekuur met haar man. Buikpijn, 2 maanden zwanger. Echo geeft aan dat het om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gaat. Dus meteen opereren om een levensgevaarlijke situatie te voorkomen. De vrouw weigert. Ik spreek met haar man, hij is immers de baas over de vrouw hier in Haiti, maar helaas, hij nèt niet. Als zijn vrouw nee zegt, dan is het nee. Gevaar van overlijden duidelijk gemaakt, uitgelegd dat zij 2 kinderen achterlaat, nee, ze gaan naar huis en zeggen Bondye konnen (God weet het). Ik zeg dat God soms ook artsen stuurt om mensen beter te maken en het feit dat ze van zo ver hier naartoe zijn gekomen om hulp te zoeken is misschien wel een antwoord op hun gebed, maar nee,  ze gaan naar huis……….en komen 5 dagen later terug. Dus we opereren en bij het openen van de buik zie ik al bloed. Haar linker eierstok is gebarsten, we zien een foetus tussen de weefselresten. Met bloed, zweet, tranen en teamwork hebben we de vrouw kunnen opereren en daarbij een drain achtergelaten in de buikholte. Die produceert nog bloed voor 2 dagen, maar daarna knapt ze op en gaat net voor het weekend weer naar huis. Nù beseffen ze heel goed wat ik hen vorige week had uitgelegd, maar het was bijna te laat.