13 september 2014

amputatie

3 dagen erna: Afgelopen nacht wordt ik om half 2 door de wachter geroepen voor een patient. Het gaat om een 10 (?) jarige jongen die met een bed naar het ziekenhuis is gedragen. Ik vraag aan de mensen die met hem mee gekomen zijn wat er aan de hand is. Ze kijken me aan alsof ik een andere taal spreek en uiteindelijk begint men uit te leggen dat zijn vader en moeder overleden zijn. Ik vraag het nog eens waarom men om half 2 ’s nachts komt met een jongen op een bed. Weer die vreemde blik. Ik vraag het hem zelf en ook hij zegt dat zijn vader en moeder er niet meer zijn. Het is donker, mijn zaklampje doet het niet meer zo goed en om dit onzinnige praten te stoppen vertel ik hen dat ze hem op een bed mogen leggen en dan zien we morgen ochtend bij daglicht wel weer verder. Dit doet men en terwijl ik de jongen bij een goede kamerverlichting zie, begrijp ik eindelijk wat er aan de hand is (letterlijk). Een week geleden gevallen uit een boom, daarbij zijn arm gebroken en door een lokale bottendokter te strak ingepakt. De arm was verrot en de stank was niet te houden. Om te voorkomen dat hij zou kunnen overlijden aan een opstijgend rottingsproces, hebben we de volgende ochtend meteen een bovenarmsamputatie uitgevoerd.