...

Dr Michael is terug van vakantie en heeft de dienst overgenomen. Ik heb van 17 uur tot 6 uur geslapen, het klokje rond. Vandaag ga ik met Jo-Anne en Jacqueline naar Port de Paix. Infusie vloeistoffen ophalen bij het departement van gezondheid, een terminale patient opzoeken thuis en we nemen 2 patienten mee voor rontgen en echo onderzoek. Een drukke dag.....want we willen voordat de kliniek open gaat vanmiddag weer terug zijn.

en toen was er weer cholera.

Op zondag schreef ik dat ik iemand de les had gelezen omdat de hele familie gezellig op ziekenbezoek kwam bij een cholera patientje. Nou vanmorgen kwam het eerste slachtoffertje hiervan binnen met cholera. Geen bloedvat te vinden. Uiteindelijk heb ik een botinfuus en Jo-Anne een infuus via een halsvat gegeven. We waren allebei flink onder de indruk van de toestand van dit 3 jarig jongetje. De vader van het gezin begrijpt nu goed wat ik probeerde uit te leggen afgelopen zondag. Daarnaast hebben we 3 andere gevallen van cholera. Allemaal uit een ander gebied.

maandag

Weer een ouderwetse maandag. Het is bloedheet, bijna 100 mensen op het spreekuur. Een serieuze casus van een vrouw met bloedverlies en een torenhoge bloedarmoede, maar zij weigerde opgenomen te worden. In de middag Engelse les voor de mensen in Passe Catabois. Dit gaat even iets anders dan in de grote stad. Leerlingen in andere schoollokalen schreeuwen, zingen, etc. Ik kan er niet met mijn stem overheen komen, maar ach, dit is Haiti.

weekend

Op de zaterdag ochtend van 7 tot 9 geef ik engelse les aan de mensen in Port de Paix. Ontzettend leuk om te doen en even niets medisch aan mijn hoofd. Nu net ben ik terug van een ritje Dubois om het voetbal team van Passe Catabois naar een uit-wedstrijd te brengen. Gebeurd niet vaak en het is even weer iets anders. We hebben een 2 jarig meisje met cholera opgenomen. Gezegd dat alleen de ouders erbij mochten. Blijkt de hele familie inclusief kinderen in de cholera kamer te zijn; gezellig op zieke bezoek. Toen ik klaar was met wat ik te zeggen had, was iedereen onder de indruk. Zelfs de blanke medische studenten. Het gebouw schudde nog net niet, maar ik was wel erg boos....

hoofdtrauma

Dit meisje heeft ons flink bezig gehouden. Een week geleden is er iets gebeurd, maar niemand weet wat. Bril-hematoom, wonden in de mond, neus gezwollen en vol bloed, vaginaal bloedverlies. Ik zie haar woensdag voor het eerst en een dag later heeft zij een gigantische anemie, ze moet ergens bloeden, maar waar? Geen echo, geen X-ray. Ze heeft een bloedtransfusie nodig, maar in Haiti kost dat meestal dagen. Dus te laat. Ze glipt onder mijn vingers vandaan. Ik heb haar met de auto gisteren naar huis gebracht in Dubois (ver en geen goede weg). Ik wilde dat haar 4 jarig zoontje haar nog levend kon zien. Ze zal het geheim wat er daadwerkelijk heeft afgespeeld meenemen in het graf…………

woensdag

Op de foto is een 3 maanden oude baby te zien met een forse anemie. Nog geen paar uur later was zij al overleden. Daarna verwees ik een 3 jaar oud meisje met overgeven en diarree naar het ziekenhuis in LaPointe. Ondanks dat zij infusen kreeg kwam ze er niet bovenop. We waren allemaal een beetje ontmoedigd. Toen kwam er een 16jarig meisje binnen met een hele grote zwangere buik. Tweeling? Te groot kind? Moeder was kort van gestalte dus zou een normale bevalling wel kunnen? We besloten om geen risiko te nemen en hebben dezelfde middag een keizersnee gedaan. Een jongen van zo'n 8 pond kwam uit de baarmoeder van dit jonge meisje. Moeder en zoon maken het goed. Heel moe om 9 uur naar bed gegaan, maar daarna er weer uit en de hele nacht niet meer geslapen. Morgen meer.....

dinsdag

Gisteravond te moe om te schrijven... De dag begon met het schoonmaken van 2e en 3e graads brandwonden bij een 3 jarig meisje onder narcose. Daarna met Jacqueline met de auto naar de stad Port de Paix, want er zouden 3 medisch studenten en een amerikaans echtpaar komen. Jacqueline daar achtergelaten, want men weet nooit wanneer het vliegtuig landt en ik terug op de motor naar Passe Catabois om te werken. Tussen de operaties door belde ik Jacqueline. Geen spoor van het echtpaar. Port au Prince gebeld, nee ze stonden niet op de lijst. De 3 studenten waren inmiddels wel aangekomen, maar niemand die de auto terug naar PC kon rijden, behalve het echtpaar dat zou komen........ dus ik weer op de motor naar Port de Paix en hen opgehaald. Nou, total loss dus na zo'n dag. Het echtpaar komt waarschijnlijk vandaag.....zo hoorde ik later van een franse inwoner alhier. Ik zei: degajé ou, of te wel "doe je best".

maandag

Het was een druk spreekuur met allerlei soorten patienten en ziekten. Meerdere mensen opgenomen. Van een machetti verwonding na een vechtpartij in de Domincaanse Republiek tot een tweeling van 6 maanden met het gewicht van een pasgeborene...... ik ben moe.

Emotionele dag

Vanmorgen vroeg met een 26 jarige man (op een matras in de auto) en zijn moeder naar een ziekenhuis in Saint Louis du Nord gereden (3 uur heen). Onderweg zijn vrouw en dochtertje ontmoet, maar we moesten al snel weer door. Na een consult van de orthopeed (is een weekje in Haiti) blijkt de diagnose osteo-sarcoma. Botkanker, primair in de lies begonnen dus amputatie is geen oplossing. Na overleg de man thuis gebracht om zijn laatste weken (?) nog bij familie te kunnen zijn. Onderweg kreeg ik een telefoontje dat een baby van 4 maanden was overleden. Zijn moeder is met hartfalen na de bevalling bij ons opgenomen. Het kindje had diarree. Men bedacht om het kindje te laten aanraken door een "bone handler" om vervolgens in een laken te rollen zodat het weer beter kon worden. Het overleed erna.... het is zo moeilijk om oude Haitiaanse gebruiken te doorbreken.

af en toe cholera

De periode met vele gevallen van Cholera is voorbij. Maar zo af en toe krijgen we nog wel een heftig geval te zien. Zoals deze man: hij had 55 zakken met infusie vloeistof nodig voordat hij weer gezond naar huis kon. Op de foto is een cholerabed te zien: een bed gemaakt van zeil en hout met een gat voor de "billen". Zo hoeven mensen niet uit bed........maar soms staat de emmer er niet recht onder....

laatste maand

De laatste maand was een zeer woelige tijd, zowel op het werk als privé. In die periode heb ik ontdekt wat een bijzonder iemand JoJanneke is. Naar mijn gevoel kan zij het land Haiti weer op de goede weg krijgen. Ze is nu onderweg naar een ander land, verdriet voor ons, hoop voor anderen in het nieuwe land.

HIV

Spreekuur, een vol operatie programma en dan een slecht nieuws gesprek. Iemand vertellen dat hij of zij AIDS heeft is altijd moeilijk. Vooral omdat de toekomst voor zulk soort patienten in Haiti er eigenlijk altijd zwart uit ziet. Vaak is HIV / AIDS gekombineerd met TB. Zoals Odette, een vrouw van 38 jaar. Ook voor haar ziet het leven er zonder hoop uit.

Woensdag

We maken lange werkdagen. Vanmiddag kwamen we er achter dat de airconditioning het niet meer doet in de operatie kamer. Jaren heb ik in de hitte geopereerd, nu onder koelere temperaturen, maar om weer terug te gaan naar hoe het was..........dat is nog moeilijker dan iets helemaal niet gekend hebben! We zitten vol TB patienten. Ook een terminale AIDS patient en nog steeds de 3 jonge mannen waarvan we niet goed weten wat met hen te doen. Daarnaast komt mevrouw Kip met haar kuikens elke dag door de ziekenhuis gang lopen.

eindelijk

Na meerdere weken zonder internet toegang probeerde ik in de stad Port de Paix te internetten. Geen verbinding...... terwijl ik mopper over dit alles gaat het werk gewoon door. Er is lange tijd geen regen gevallen, dieren gaan dood van de honger, mensen met ernstige ziektes worden opgenomen.....en ik klaag over internet?!?
Dit meisje van 18 heeft TB. Gelukkig slaat de behandeling aan. Maar op dit moment hebben we ook 3 jonge mannen met onduidelijke ziekten. Waren er maar meer mogelijkheden om te achterhalen wat er met hen aan de hand is. Maar nee, we zitten in Haiti. Roeien met de riemen die we hebben.