Bijgeloof en tweelingen

Als een moeder een tweeling baart dan is ze niet blij. Tweelingen zijn jaloers en moeten daarom exact hetzelfde worden behandeld. Ook al is de een ziek en de ander niet, dan nog mag je dat (ook als dokter) niet hardop zeggen. Ze kunnen moeder anders iets aan doen.......De een krijgt medicijnen, dan krijgt de andere de helft, ook al is die niet ziek! Gelukkig toen deze tweeling werd opgenomen hadden ze allebei een navelbreuk. Wel lagen ze naast elkaar in exact dezelfde kleren maar de ene was wel bang en de andere niet. Verschil moet er zijn !

Bottendokter / botte dokter

Er komt een jongen van 18 jaar op een bed gedragen. 11 dagen geleden bovenarm gebroken. Al 8 dagen heeft een bottendokter een te strak verband met touw erom heen gedaan. Dit moest eigenlijk voor 42 dagen, maar aangezien de arm dik, blauw, gevoelloos en vol blaren is, heeft familie besloten om naar ons toe te komen. We hebben weinig hoop. Bot gebroken op meerdere plekken, een onderarm en hand die niet meer functioneel zijn. Gips kan niet, alles is te opgezet. Wat nu? De toekomst van deze jongen (werk, trouwen, eten) hangt er van af. Post scriptum: de jongen is een week later overleden.

wolkbreuk

Jacqueline was net weer thuis met de motor toen een enorme regen en onweersbui losbrak. Mijn kamer lekte daar waar ik het nog nooit had zien lekken. Via het plafond kwam water naar binnen alsof een kraan open stond. Na 20 minuten was het weer voorbij. Buiten zie ik bomen die omgevallen zijn en er hebben zich riviertjes gevormd waar anders nooit water is. Een staartje van de orkaan?

modder!

Regen, wind en heel veel modder. Vliegtuigen vliegen niet. De weg was afgesloten door een modderlawine. Met shovel heeft de overheid geprobeerd de modder weg te schuiven. Het kostte me 5 uur om van Port de Paix naar huis te komen, wat normaal een uurtje duurt. Vandaag afwachten of Jacqui en Esther kunnen vliegen.

orkaan

Ik ben in de stad Port de Paix. Het regent, het waait, modder. Ondertussen wacht ik af of het vliegtuig vanuit Port au Prince komt met Jacqueline, Esther en Levi. Als ze wel vliegen, dan krijgen we nog een hele avontuurlijke rit terug naar Passe Catabois met de auto. Internetverbinding is door de bewolking niet makkelijk.

Orkaan

Ik heb gehoord dat er een orkaan onderweg is naar Haiti en Cuba. De mensen hier hebben daar geen notie van. Het ziekenhuis is met zo veel ijzer in beton gebouwd, dat het een veilige plek is voor mensen om te schuilen. Morgen kan het allemaal gaan beginnen. De laatste keer dat er een orkaan langskwam was er maanden geen drinkwater en ondervoeding nam enorm toe in dit gebied. Ik wacht af.

Schot hagel

Een jongetje van 7 jaar was slachtoffer van een roofoverval tijdens de busreis van Port au Prince naar het noorden. Jacqueline en ik hebben 4 kogeltjes uit zijn lichaam gehaald. De laatste zat muurvast in het bot tussen zijn ogen. Maar uiteindelijk toch gelukt, dankzij Jacqui's idee om een oorhaakje te gebruiken.........

rare maandag

Een vol spreekuur met de meest vreemde en uitzonderlijke gevallen. Een jongetje van 5 met een gebroken bovenbeen doordat hij van de ezel viel, een jongetje van 7 met een afgebeten vinger door een ezel, een jongen van 15 jaar met een grote tumor aan zijn been die hij verborgen had gehouden voor zijn ouders. Een jonge vrouw van 20 met eindstadium AIDS komt voor opname maar helaas veel te laat. Zij is moeder van een 5 jarige, haar man heeft heel wonderlijk geen HIV.

8 dagen

Een liesbreuk die ingeklemd is. Dat is een noodgeval. Over het algemeen hebben artsen maximaal 6 uur de tijd om de ingeklemde darm in de lies op te heffen, daarna sterft de darm af. Een oudere man komt op het spreekuur. Met een ingeklemde liesbreuk, overgeven, pijn, ziek. De darm is al 8 dagen ingeklemd. 8 dagen is zo veel langer dan 6 uur. Te ziek, te laat.

vetbult

Bij deze vrouw is net een vetbult verwijderd. Ze was zo blij, dat ze het meenam in een plastic zakje om aan haar familie thuis te laten zien. Zowel zij als wij hebben er om moeten lachen. Trots laat ze op de foto haar vetbult zien.....

?

Allerlei ontwikkelingen hebben zich voorgedaan de afgelopen dagen. Door te weinig personeel hebben we besloten om het ziekenhuis in het weekend te sluiten. In principe is dit niet mogelijk voor een ziekenhuis en eigenlijk willen we dit ook helemaal niet, maar we zien geen andere oplossing. Het werk door de week laat niet toe dat we de weekenden kunnen doorwerken. Te weinig medisch personeel, te weinig energie. De Haitianen beginnen te klagen, de lokale overheid oefent druk op me uit, het departement van Port de Paix zegt me dat ik maar mijn best moet doen, maar ik kan het gewoon niet meer. Ik moet grenzen stellen om mijn gezondheid te beschermen.

Moeilijke weken

Al een paar weken valt het medische werk me zwaar.
Natuurlijk omdat Esther & Michael weg zijn, en sinds vandaag ook Joanne. Maar Jacqueline komt morgen terug dus dat is fijn. Elke dag dienst of achterwacht, het zal ook wel psychisch zijn die moeheid. Net als met Angelèt. Een jonge vrouw die al 8 maanden is opgenomen voor TB (tuberculose) zonder familie die voor haar zorgt, terwijl ze 10 broers en zussen heeft. Via het ziekenhuis krijgt ze eten en drinken. Na 8 lange maanden: geen vooruitgang, alleen maar achteruitgang. Vorige week ben ik begonnen met een totaal andere aanpak. De psychologische aanpak. We wassen haar elke dag, schone kleren, extra eten geven, muziek laten horen………….en we zien haar opbloeien. Zelf lopen lukt nog niet, zij is daar nog te zwak voor, maar ze lacht meer, krijgt een goede eetlust, kan beter op zitten en ze danst op haar stoel als ze muziek hoort.

weer cholera

En weer komt de cholera terug. Een 7 jarige jongen wordt binnengedragen in de kliniek. Iedereen denkt dat hij al is overleden. Ik neem hem in mijn armen en vraag de eerste en beste motorchauffeur wie me naar het ziekenhuis wil brengen, nu! Aldaar met de hulp van onze wachter Jal geprobeerd een infuus aan te brengen. Overal zitten al kleine gaatjes van naalden, in een kliniek elders al geprikt. Wat een ellende. Hoofd, hals, knieholte, zelfs op zijn geslachtsdeel probeerde ik een adertje te vinden. Uiteindelijk in de oksel één gevonden en...de jongen leeft nog.