In de bus van de hoofdstad Port au Prince naar het noorden van Haiti. Een kip bij mijn voeten, 2 maal een aanrijding en een klapband. Heet, vies, benen stuk van het metaal van de zijkant van de bus die in je benen steekt. Maar het is goedkoop (€10), snel en onverantwoord. De chauffeur doet wedstrijdje met een andere bus wie het snelste kan rijden. Meer dan 60 passagiers op 30 zitplaatsen dagen de chauffeur uit, schelden hem uit, maken ruzie met medepassagiers. Kinderen huilen. De vrouw naast me heeft net haar maandelijkse gebeuren maar geen materiaal ervoor behalve een lap van stof die onderweg een keer wordt omgedraaid. Zij heeft een tas op haar schoot met een kapotte rits. De tas is van Louis Vuitton. Nieuw waarde $200.

AIDS

HIV en AIDS steken meer en meer de kop op. Vele Haitianen willen niet geloven dat deze ziekte bestaat. Dus de HIV-remmers hebben weinig nut. Gevolgen zijn gruwelijk: zoals deze HIV ”baby” van 2 jaar. Moeder overleden aan AIDS, vader gaat door met voortplanten en besmet vrouwen en kinderen.  Een kind komt met haar op het spreekuur. Hoe moet dit verder? Je kunt mensen niet dwingen iets te geloven. Maar ondertussen gaan de besmettingen door.

ondervoeding

Ondervoeding maakt het werk hier met name psychisch zwaarder. Deze tweeling kwam op het spreekuur. Wat een verschil. De thuissituatie zou veranderd moeten worden, maar hoe verander je een gebied, een land? Onbegonnen werk. Voor dit meisje gaven we een soort melk gebruikt voor gewichtsverlies in Amerika, maar hier in Haiti wordt het gebruikt als extra-voeding. Een week later had ze al meer energie en was ze aangekomen in gewicht!

4 en een half kind.

Een zwangere vrouw van 28 is opgenomen met een torenhoge bloeddruk. De medicijnen hebben geen effekt en dus denken we erover om haar door te sturen. Ik sprak haar man. Een oude, lieve en niet-slimme man. Hij begrijpt niet waarom zijn vrouw is opgenomen. Ik vraag hem hoeveel kinderen hij heeft. Bij deze vrouw 2, bij de andere vrouw 4 en een half. Ik zei “4 en een half??” Ja, zegt hij, 4 kinderen en een 5 jarig jongetje die verlamd is.

Psychiatrie in Haiti

Psychiatrisch patienten worden niet opgenomen in Haiti, maar leven op straat en zijn afhankelijk van de hulp van medemensen. Vanmiddag kwam een psychiatrisch zieke man bij mij langs. Hij schold over zijn vrouw, wilde van haar af en dan met een blanke vrouw trouwen. Dus werd me verteld dat hij met me zou trouwen en hij zou meteen doorgaan naar de dominee om dit te regelen. Verbaasd liet hij me achter en terwijl hij de straat op liep riep hij met luide stem dat hij vandaag met de dokter zou trouwen.

Lou-Lou ervoor en erna!

Deze foto herkent u misschien nog. Loubentia of te wel Lou-Lou. Kwam ernstig ondervoed bij ons. Grootmoeder wilde haar mee terug nemen naar huis om te sterven. En met de fantastische zorg van nederlandse verpleegkundigen gaat het goed met haar. Kijk en vergelijk.

Mooie slogan op T-shirt

Deze jonge vrouw kwam op het spreekuur. Haar t-shirt spreekt boekdelen. Ik mocht een foto maken om het anderen te laten zien. Het gaat over dingen veranderen, niet altijd het zelfde blijven. Haiti zit vast in de ontwikkeling. Het land heeft een verandering nodig om te kunnen groeien. Maar wie kan die verandering beginnen. In het ziekenhuis kunnen we dat op zeer kleine schaal. Het is een druppel, klein maar voor die ene persoon lijkt het gigantisch.

Hollandse meiden

Een maand lang hard werken. Plezier hebben. Mensen helpen. Deze twee keien van verpleegkundigen hebben ons een fantastische tijd gegeven. Zowel de Haitianen als wij hebben enorm van hun expertise genoten.