Een dankbare patient.

Gelukkig werken we tot nu toe in een omgeving waarin we zelf kunnen bepalen hoe we de mensen kunnen helpen. Zoals deze oudere man. Hij kreeg een liesbreuk operatie zonder te hoeven betalen en komt een aantal weken later terug met eieren. Kan dat? Is dat gezien het projekt wel reeel? Velen zullen zeggen van niet. Maar voor mij geeft zo'n klein moment van dankbaarheid mij zo'n enorme energie boost dat ik er weer helemaal tegen aan kan gaan. NB. De beslissing tot opereren was makkelijk. Een ingeklemde liesbreuk kost veel meer materiaal dan een geplande operatie.

TB neemt toe in Haiti deel 2.

Dit verhaal kent u al. Nu het resultaat: Let op, het is hetzelfde meisje!

12 jaar, 18 kilo, tuberculose. Haar vader is 3 jaar geleden overleden. Moeder is verantwoordelijk voor 8 kinderen. Ondervoeding, ziek, afvallen, koorts, hoesten.

Tuberculose (TBC of TB) komt steeds meer voor in Haiti. Behandeling is eenvoudig maar ik heb het gevoel dat wij meer de urgentie van een goede behandeling inzien dan de patiënten zelf. Vaak betekent het 2 maanden opname, DOT behandeling (met eigen ogen zien dat de pillen geslikt worden) en daarna 4 maanden naar huis met pillen. Niet innemen betekent zieker worden en uiteindelijk er aan dood gaan. Voordat men overlijdt, worden de mensen in de omgeving ook geïnfecteerd (99% is open TB), zij worden ziek etc.

Ook al ziet men het enorme verschil na 2 maanden behandeling (men loopt beter, meer energie, meer zin in dingen doen, betere eetlust, meer plezier hebben) toch zien we regelmatig dan men niet meer terugkomt voor vervolg afspraken. Er zijn geen adressen om hen op te zoeken (en geen tijd) en telefoonnummers kloppen vaak niet.  Al met al betekent het dat als de patient niet terugkomt, wij hen niet meer kunnen vinden en dit is ten nadele zeer bevorderlijk voor het groeiende aantal TB patiënten.

Wat kunnen we doen? 6 maanden opname? Maar alle patiënten 6 maanden opnemen, waar halen we de bedden vandaan? Meer thuis de mensen begeleiden, maar elke dag controleren of zij pillen innemen kan niet. Familie is vaak te zacht en zal de patient niet forceren de pillen in te nemen.

Dit 12 jarige meisje heeft alleen haar moeder. Moeder kan niet de 7 andere kinderen thuis alleen laten om het mogelijk te maken dat dit meisje wordt opgenomen. Oma is overleden, er zijn geen andere familieleden in huis. Dus na veel beraad heb ik hen medicijnen voor thuis gegeven, maar neemt zij ze in? Moet ik haar in huis nemen en zelf begeleiden, want we spelen met een mensenleven. Maar mijn dochters lopen dan ook risiko en we moeten niet te persoonlijk worden met de patiënten, toch?

TB is een groeiend probleem binnen Haiti. En zo lang de Haitianen zelf niet beseffen hoe belangrijk een goede behandeling is, blijft het een groeiende doodsoorzaak voor Haitianen van elke leeftijd.

Hygienisch?

Een verkoopkraampje vlak bij een open riool. Na een heel cholera tijdperk heeft men het nog steeds niet geleerd. Waar moet je ook beginnen?

Rasta?

Deze suikerpatiënt komt op het spreekuur. Ik dacht dat hij zijn haar ingevlochten had, maar bij nader inzien blijkt hij een bulldog skin te hebben, huidplooien die in de huid blijven staan. Dus geen rasta, maar naar eigen zeggen "een natuurlijke haardracht". Rasta's worden in Haïti nog steeds gezien als niet-te-vertrouwen personen.

Een alternatieve aanpak bij een liesbreuk.

Deze oudere man heeft een tijdelijke oplossing gevonden voor zijn liesbreuk. Hij moet alleen oppassen dat de liesbreuk niet geklemd raakt door dit ding. Ik heb hem voorgesteld een operatie te doen, zelfs zonder betaling, maar hij kwam niet opdagen. Vond de alternatieve aanpak zeker makkelijker.....met name met douchen............

Haast.

Een vrouw met haar vriendin komen van het eiland La Tortue (de schildpad) naar de kliniek hier. Een lange reis per boot en motor. Terwijl ik aan het nadenken ben over haar klachten en de mogelijke behandeling, zegt ze: "Dokter, ik heb haast hoor, want ik moet de boot terug wel kunnen halen."

Dood.

Er komt een vader met zijn 1 maand oude zoon op het spreekuur. Zonder dat hij het besefte was het kindje onderweg naar de kliniek al overleden. Ik moest het hem uitleggen. Reden van overlijden is niet duidelijk, zorgen over een begrafenis wel.

Ondervoeding

Een baby van 9 maanden (links) en een baby van 6 maanden. Wat een verschil in gewicht, kleur en ontwikkeling. Er heerst op het moment een grote droogte en hongersnood. Dieren gaan dood, kinderen en ouderen uiteindelijk ook. Een vreselijke situatie.

Borst operatie.

Een 16 jarig meisje komt op het spreekuur. Haar rechterborst is veel groter dan haar linker borst. Op het moment dat ik haar vertel dat een operatie de behandeling is, begint ze te huilen en is niet meer te stoppen. Met haar tante overlegd en besloten om dezelfde dag nog de ingreep te doen. Een enorme tumor (goedaardig) komt te voorschijn en binnen 15 minuten is de operatie zonder complicaties afgerond. Wat was zij blij achteraf.