Beter.

Hallelujah. Ik ben er door. De ergste pijn is weg. De gewrichten van de handen zijn nog opgezet en mijn huid gaat er uitzien als een aardbei, zoals Jacqueline eerder al vermelde: rode en witte verheven delen. Klachten van Chickun Gunya kunnen tot 4 maanden erna nog aanwezig zijn, helaas.

Chickun Gunya zelf ervaren.

Tja, het was een kwestie van tijd. De ziekte Chickun Gunya komt meer richting het platteland. Mijn lichaam is pijnlijk. Alle gewrichten van tenen tot de nek zijn pijnlijk. Ik loop als een vrouw van 100 jaar oud. Het is me gelukt om toch een operatie uit te voeren, maar dat is dan ook te danken aan het team waar ik elke dag mee werk. Hoe meer rust je neemt, hoe meer de pijn. Je moet in beweging blijven...........ook al voel ik me erg oud.

Plas problemen

Veel mannen hebben een prostaat probleem in Haïti. Een minder aangename oplossing voor dit probleem is een urine catheter. Altijd wonderlijk hoe men hier mee omgaat. Het zakje wordt netjes opgevouwen in de broekzak gestopt. Dus minder goede alfoop, dus meer infecties.

Epidemie.

Een epidemie van zieke mensen met Chikun Gunya in Haiti. Een virus, familie van malaria en dengue, en bijna iedereen om ons heen loopt kreupel, ligt op bed of klaagt met reden over hoge koorts met enorme spier- en botpijnen. Het is niet afwachten of je het krijgt, het is afwachten wanneer je het krijgt. Mensen op straat, zowel jong als oud, lopen moeizaam alsof ze stokoud zijn, moeders dragen oudere kinderen omdat ze niet kunnen lopen. Een absurd beeld want het leven gaat door maar mensen vertonen dezelfde zichtbare klachten. Ik wacht af………….