Chickun Gunya. Als het eenmaal in je lichaam is, dan kan men er nog lang last van hebben, helaas. Pijn in botten en gewrichten zorgen ervoor dat ik niet goed kan liggen 's nachts. Bij het opstaan doet het lichaam zo zeer dan je niet weet hoe je de dag door moet komen. Toch naar het werk. Door de manier van lopen ziet men al dat de Chickun Gunya in iemands lijf is. Schrijven gaat moeilijker. Staan bij opereren is een hele toestand. Geen eetlust. Nou en ga maar door. We hebben er allemaal last van en iedereen begrijpt de impact van de ziekte, maar wanneer is het helemaal weg? Totdat je weer geprikt wordt door zo'n mug? Of blijft het chronisch hangen? Echt, we hebben er allemaal zo'n genoeg van en toch moeten we ermee leren leven.
