Stilte voor de storm....

Het leven gaat gewoon door. Werk, markt, scholen, vervoer. Maar nog steeds geen verkiezingen en we houden allemaal een beetje onze adem in. Er is een tijdelijke president die als taak heeft om de verkiezingen te laten gebeuren. Niets gedaan....zeg ik voorzichtig, want de waarheid wordt niet altijd op prijs gesteld in Haiti.
Blij dat we op het platteland wonen waar het altijd rustiger is.
De twee jongste meisje genieten onverstoord.





.

Vreemde situaties

Ik kom op zaal en doe de wondcontroles van de operaties. Eén van de patiënten is met zijn telefoon bezig. Ik vraag hem of hij een foto aan het maken was van mij? Nee hoor, zegt hij, ik maakte een foto van de patiënt. Ik heb toch even gekeken en warempel foto's van mij. Nou, nu niet meer dus.

Op het spreekuur komt een oudere vrouw met haar zoon. Zij is ziek, hij zit ernaast met wederom een telefoon in zijn handen. Terwijl ik zijn moeder onderzoek, zie ik vanuit  mijn ooghoeken dat hij de telefoon op zo'n manier vast heeft dat ik wéér in de picture ben. Ik schrijf het dossier van zijn moeder en zeg hem zonder aan te kijken: je maakt toch geen foto van mij? Hij voelt zich zo betrapt dat hij het toestel bijna laat vallen en weer snel in zijn broekzak terug stopt.

Ik loop een winkel binnen en net bij "de drempel" voel ik twee zachte handen mijn voeten aanraken. Vervolgens voel ik een kus bovenop mijn voetrug. Het blijkt een bedelaar te zijn. In mijn schrik zeg ik: ik hoop dat u gek bent want anders zou dit wel heel raar zijn. De hele winkel bulderde van het lachen.