Eindelijk internet

Het is schoolvakantie en alle scholieren met een voor school verplichte internet telefoon gebruiken die nu voor internetten met Facebook en WhatsApp.
Zeer moeilijk om op het overbelaste netwerk een blogbericht te plaatsen.

Hier gaat alles zijn gangetje.
Mijn ouders zijn op bezoek. Een goede discipline voor de jongere kinderen in huis.

Kerstdag hebben we in kerstsfeer gewerkt in de kliniek aangezien er meer dan 60 mensen voor de deur stonden.

Dit jaar hebben we meer dan 10 duizend nieuwe patiënten gezien en een gelijk aantal vervolg consulten.

Baby Flor groeit goed. Ik heb nog niet eerder zo'n lief meisje in huis gehad.

Een Nederlandse verloskundige (Ytsje) werkt samen met ons voor 6 maanden. Zij begeleidt zwangeren en haar creools leert zij snel.

Voor iedereen een heel gezond, fijn en gezegend 2018.

 Een echtpaar komt op het spreekuur. In eerste instantie gaan ze samen naast elkaar op de stoel zitten. Dr. Lourens zegt voor de grap: u mag uw vrouw wel op schoot nemen hoor.
Zo gezegd zo gedaan. En het consult gaat gewoon door....

Baby

Op het spreekuur komt een jonge vrouw met een baby met syndroom van Down. Het is het tweede bezoek met dit kindje van een schoonzus van deze vrouw.
De vorige keer gratis babymelk gegeven, maar dat was op. Nu 6 (!) dagen niets gegeven. Zelfs geen suikerwater. Waarom? Dat kon ze niet zeggen.
Ik zag een uitgedroogd en zeer mager klein meisje van, blijkt nu, 4 maanden met een gewicht van 2.5 kg.
Ik was sprakeloos. Dochter Anne-Rose ook. Ik nam het kindje en zei tegen de tante: "als u haar wilt opzoeken dan kunt u haar bij mij thuis vinden".

Wattenstaafje...

Op het spreekuur ben ik in gesprek met een patiënt. Ik probeer uit te leggen hoe de gang van zaken is tijdens opname en operatie.
Een medewerker van het ziekenhuis komt de spreekkamer binnen en gaat voor me staan. Heel Haitiaans dus ik reageer niet. Hij komt vervolgens naast me zitten. De patiënt merkt niets. Ook heel Haitiaans. Vervolgens buigt hij naar me toe en zegt dat de laborante om een wattenstaafje vraagt. Waarop ik antwoord: welke test gaat ze daarmee doen?
Hij antwoordt: Ze wil een wattenstaafje om haar oren schoon te maken.

Pardon?

Er komt een vrouw met een kind op het spreekuur. Dr Lourens consulteert tegelijkertijd een andere vrouw in dezelfde spreekkamer.
Ik begin met de vraag: Wat is er met het kind aan de hand? De vrouw schreeuwt naar de vrouw die bij Dr Lourens zit. "Hé, wat is er met hem aan de hand?".
Ze blijkt hen onderweg tegen gekomen te zijn, maar weet niets van hen.....

Hondsdolheid

Rabiës. Oftewel hondsdolheid.
Wederom heb ik moeten ervaren wat een gruwelijke ziekte dit is voor mens en dier. Hond Loulou, één van de drie puppies, werd dinsdag opeens agressief naar de andere honden en naar andere mensen toe. Naar mij, Lourens en de kinderen nog steeds een lieve hond, maar naar andere honden zeer woest.
In overleg met de wachter hem vastgemaakt om hem voor 10 dagen te volgen, zoals het moet bij verdenking van rabiës.  Leeft hij na 10 dagen dan is het geen hondsdolheid.
Nou, de tien dagen hebben we niet gehaald. Loulou werd blind, slechthorend en was erg bang voor water. Ook zijn agressie werd groter, zelfs naar ons toe.
Samen met Dr Lourens hebben we gekozen voor het stoppen van zijn lijden èn het gevaar vpor anderen. We wilden een zachte dood voor hem en niet wat de Haitianen zouden doen.  Deze samenwerking in medisch handelen van Lourens en ik zullen we nog lang herinneren helaas.

Een werkende moeder...

Ik dacht altijd dat het een groot voordeel was om te werken in het ziekenhuis vlakbij mijn thuis en de kinderen.
Nou daar denk ik nu iets anders over....schreef ik lachend. Maar wat een energie kost het werk op zo'n manier.
Nana (6) en Love (3) hebben vakantie en blijven dus bij mij in het ziekenhuis. Op een gegeven moment zei ik tegen een zwangere: U mag op de weegschaal staan, als u die tenminste kunt vinden.
Geniet van de foto's.

Bezoek

Voor 2 weken hielp een dierbare vriendin mij in de kliniek  met haar twee dochters. Een zeer interessante, nuttige en humoristische tijd gehad.
Het huis was vol meisjes en vrouwen!

Ooginfectie

Door heel Haiti is er een epidemie met een virus die rode jeukende ogen veroorzaakt. Als men wrijft dan wordt het enorm opgezwollen.
Oplossing: niet aan je ogen komen.

Collega Renande komt zò naar het werk. De ooginfectie is gevoelig voor licht.

Oog team

Zo'n 10 dagen hard werken. Zo'n 800 oogconsulten. Zo'n 70 oogoperaties. En de reguliere kliniek verdrie- of verviervoudigd.
De oudste 3 dochters deden het vertaalwerk voor het oogteam.
Dochter Miriam (14) werkte met name in de operatiekamer, hetgeen mij een zeer trotse moeder maakte op dat moment.

Al met al een groot succes

Wachtkamer: de Hollandhal

De wachtkamer die in oktober 2016 door brand werd verwoest is weer opnieuw gebouwd.
Een container met bouwmaterialen kwam vorige maand aan in Passe Catabois. Een groot deel van de wachtkamer werd in Nederland al door een enthousiast team (waaronder Bert en Kees) in elkaar gezet.
Alhier het verbluffende resultaat.

Te veel getoverd...

Er komt op het spreekuur een toverdokter.
In zijn huis heeft hij een patient behandeld. Hij geeft toe dat hij een iets te sterk kruidenmengsel heeft gebruikt, waardoor de patient brandwonden in zijn mond heeft. Of ik medicijnen heb om de pijn te verlichten. Hij wil absoluut niet met de patient in kwestie komen.
Dus medicijnen gegeven zonder de patient gezien te hebben.

pindakaas

Sinds een paar maanden zijn we bezig met een pindakaas projekt of te wel: mamba.
Een paar eetlepels per dag doet wonderen.
Alhier het resultaat.

Koude en een container.

Sinds december is het koud in Haiti. Iets wat ik in 15 jaar niet eerder heb ervaren.

De douche is nu wel heel erg koud  dus een hele uitdaging om die te gebruiken.

Een grote container is vanuit Nederland gestuurd naar Passe Catabois. Bij het uitladen waren genoeg toeschouwers zoals deze drie.....

2016 - 2017

Het jaar eindigde anders dan gedacht.
Net voordat mijn ouders zouden komen kregen we twee cholera patienten. Vader (32) en zoon (12). Eerst allebei 3 liter infuus, uitgelegd dat het cholera is en daarna doorverwezen naar een cholera centrum in de stad Port de Paix.
Men vond dat het geen cholera was en gingen terug naar huis, zo hoorden wij de volgende ochtend. Zoon overleed 's avonds, vader die ochtend.

Nog twee kinderen verbleven in hetzelfde huis. Zoontje (3) en dochter (10).
Geen cultuur kon ons tegenhouden. Samen met Dr Lourens en verpleegkundige Arjenne gingen we naar het huis om de twee kinderen op te halen.
Het jongetje had cholera - diarree maar was er niet ziek van en speelde gewoon door.
Zijn zus kreeg 's avonds cholera met enorm braken en vele "emmers" diarree. Omdat we haar 's morgens al een infuusnaaldje hadden gegeven, hoefden we nu alleen maar de infuuszak aan te sluiten.  In totaal 14 liter.
Aangezien hun familie druk was met de begrafenis regelen, heb ik de twee kinderen in huis genomen. De badkamer werd veranderd in ziekenkamer en na 3 dagen konden ze gezond en wel terug naar moeder.

Die zelfde dag kwamen mijn ouders. Wij wensen iedereen een gezond 2017.