27 december 2020

Christina

Christina

Christina verloor haar moeder op de dag dat ze geboren werd. Haar grootmoeder probeerde haar groot te brengen maar gezien haar beroep (beide grootouders zijn voodoo dokter) werd dit onmogelijk.

Ik stelde voor om haar in mijn familie op te nemen en grootmoeder mag haar zo vaak zij wil komen opzoeken en als zij besluiten om haar terug te nemen dan zou dat moeten kunnen.

Zo gezegd zo gedaan. Maanden later is iedereen zeer tevreden, inclusief Christina zelf. Ze groeit als kool en heeft een lief karakter. Grootmoeder komt regelmatig en vertrekt daarna weer met een glimlach op haar gezicht.

Christina lost her mother on the day she was born. Her grandmother tried to raise her but this seemed impossible because of her work (both grandparents are witch doctors).

I suggested her to take Christina into my family and grandmother can see her as much as she wants to. If they decided to take her back than I would do so.

Months later it seems every one is happy including Christina. She grows so fast and has a very sweet character.
Grandmother comes every now and then and leaves with a smile on her face.




20 december 2020

14 december 2020

Bereik zoeken / Looking for a signal.

Al een paar maanden is er slecht bereik tot geen bereik voor de telefoon met email en Whatsapp. 

Maar sinds een paar weken hebben we uitgevonden waar wèl bereik is.
Bovenop een bergtop vlakbij een voodoo dokter die Mercidieu (God zij dank) heet. Zeer ironisch maar het zij zo.
Om kletspraat te voorkomen (waar gaat de dokter nu weer heen?) neem ik altijd één of meerdere kinderen mee. De Haitianen in de omgeving roepen ons op straat na: "en.. bereik gevonden?"
De berg in kwestie is 's avonds bezaaid met mensen. Haiti, land met extremen.

Trying to find a signal

Getting a signal to use email or the internet is not easy in Far West Haiti. It's been like that for a couple of months and not really changing. So we found a place on top of a mountain close to a witchdoctors house called Mercidieu (Thank God).
It's not an easy walk but once we're there we can check email and Whatsapp while enjoying the view.
On our way to and from this place we meet a lot of people asking if we found a signal.




11 december 2020

Terleurstellingen / Disappointments


Everyday disappointments. 


When the patient tells you you didn't explain anything while just having a wonderful informative conversation.

When your pen rolls of the table again. Nothing is straight in Haiti.

When you wait for TB meds for months and the guy responsible for it doesn't bother to inform you the meds arrived. TB kills people and infects others. It is so important to treat it.

When family of a malnourished child comes too late.
It can make you cry...or angry. Anger doesn't work here. Crying sometimes.
And when the child dies it breaks your heart over and over again.

Haiti is full with disappointments. I sometimes think that the Haitians can cope with it way better than us. Life is so tough for them already. They accept situations like it belongs to normal life while we (foreigners) try to fight it change it and then loose it and get hurt and disappointed all over again.


Terleurstellingen van alledag.


Als de patient waar je net een goed en informatief gesprek mee hebt gehad tegen je zegt dat je niets heb uitgelegd.

Als voor de zoveelste keer je pen van de tafel rolt omdat niets maar dan ook niets recht is in Haiti.

Als je maanden wacht op TBC medicijnen en de man die verantwoordelijk is voor de levering niet vermeld heeft dat de medicijnen zijn aangekomen, omdat het hem simpelweg niet boeit. TB doodt mensen en kan de medemens besmetten. Het is zo belangrijk om deze ziekte te bestrijden en DE PERSOON die dit werk al JAREN doet, heeft er ronduit geen interesse meer in.

Als familie te laat komt met een ondervoedings kindje en je een ronduit slecht kind ziet. Slecht in de zin van gezondheid. Dan kun je wel huilen....of heel boos worden. Maar boos worden maakt geen indruk op de Haitianen. Huilen wel.
En als dan het kindje overlijdt dan breekt je hart, keer op keer weer.





Terleurstellingen horen bij Haiti. Soms denk ik dat de Haitianen daar beter mee kunnen omgaan dan wij. Het leven is al hard voor hen. Ze hebben een soort onverschilligheid ontwikkeld, iets wat wij (buitenlanders) niet hebben. 

4 december 2020

Liegen en bedriegen


Het is niet ongewoon voor de mensen in Haiti om te liegen. Als klein kindje wordt dit al aangeleerd.
Liegen is een algemeen toegestaan iets hetgeen leidt tot de meest waanzinnige en onmogelijke situaties.

Een jonge vrouw van 18 heeft een zoontje van 13 maanden met een liesbreuk. We hadden een operatie gepland en zij gaf aan niet al het geld te hebben want de vader was overleden en ze stond er alleen voor. Geen probleem zei ik, dan betaal je wat je kunt betalen.
De dag van de operatie komt zij met haar zoontje EN de vader van deze jongen, een welgestelde rasta man. Zo, zei ik, ik ben blij dat u weer uit de dood bent opgestaan. Hij begreep er niets van. De moeder schaamde zich.
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achtervolgt haar (?) wel.