7 oktober 2021

Theo



 Een man met een gouden hart.

Altijd bezig met iets.
Schilderen van huizen, ziekenhuiskamers, operatiekamer, keukens en spreekkamers.
Het verven van grote zeecontainers, het weer opknappen van containers.
Rond 10 uur koffie zetten in de kliniek en dan zei hij "dr de Bruijn is er!".
Lachen, huilen, tegelen, puzzelen, spelletjes doen, advies geven over opvoeding van de kinderen.
Je liefde voor Flor en Sophie was zo groot als de afstand naar de maan en weer terug.
Samen naar de kerk en zondag middag weer kriebels krijgen om te willen werken.
De deur die klemde van de studeerkamer weer rechtgezet.
Keukens bouwen in Nederland en in Haiti.
Prachtige verhalen vertellen van vroeger zoals de tv die viel bij je eerste klus en doen alsof er niets gebeurd was door het weer terug te zetten.
Op bezoek gaan bij de ouders en het koffiezet apparaat al aanzetten bij binnenkomst.
Je enorme troost bij het overlijden van onze Flor. Haar grafsteen gemaakt.
De rust laten toekeren bij een gebeuren tussen Anne-Rose en een telefoon.
Het bemoedigen van scholieren met hun opleiding.
Je lieve en spontane reacties op FB, Whatsapp en Instagram.
Je enthousiasme, je vaderlijke liefde, vriendschap, ouder- en grootouder functie.
Je enorme trots voor je kleindochter met al haar plannen.
Je communicatie met de Haitianen. Jij sprak Nederlands, zij Creools en dan toch nog een goed gesprek voeren. Hoe doe je het toch?

Theo van Rijswijk
20 Oktober 1946 / 27 september 2021

Hoe kunnen we doorgaan zonder jou? De tijd zal het ons moeten leren.