Bijzondere jaren in Haiti voorbij

Tijdens deze 22 jaar heb ik Haiti en de Haitianen goed leren kennen, heb ik meer dan 10 kinderen in huis gehad, heb ik gelachen, gehuild, vrienden gemaakt, maar ik ben ook uitgescholden, bespuugd en bestolen, heeft men stenen naar mij gegooid, ben ik uitgemaakt voor dief, mocht ik met plezier deelnemen in een vrouwenkoor, werd ik gediscrimineerd en tevens vervloekt met voodoo, maar werd ik ook geprezen voor het gedane werk en verdedigd in onwaarheden. Nu word ik niet meer 3x onder het eten-klaarmaken geroepen voor een urgentie. Nu hoef ik niet meer vroegtijdig de kerk uit voor een bevalling.
Nu niet meer 's nachts eruit voor het hechten van mensen ten gevolge van een gevecht tijdens een nachtwake.
Nu hoef ik geen te harde muziek meer te horen vanaf de weg vòòr het ziekenhuis.

En toch, en toch zal ik het missen.

Met tranen van vele kanten ben ik nu onverwacht eerder onderweg naar Nederland dan gepland. Samen met kleindochter José.

Het is de juiste beslissing maar wat doet het van binnen zeer om de kinderen achter te laten.