klapband

In Port de Paix gasflessen gehaald en bagage opgehaald voor een team. Onderweg bovenop een berg hoorden we een grote knal. De band was gescheurd en het reserve wiel was weer lek. De band werd onderaan de berg gemaakt en toen moesten 3 mannen de band weer op de berg zien te krijgen, want daar stond de auto: topsport! 4 uur later kwamen we in Passe Catabois aan. Onderweg hield Petra een plato met eieren vast. Die hebben het allemaal gehaald!!

Weer nieuwe gevallen van cholera. De temperatuur is ongeveer 20 graden en voelt koud aan. Als cholera patienten infusen krijgen dan zijn deze zakken meestal koud. Petra kwam met het idee om ze in de zon te leggen. Dus op de motorkap van de auto in het zonnetje. Foto lukt niet...

Gisteren de hele dag regen en daardoor ook geen internet verbinding. Mijn dochters beginnen te wennen aan Haiti. Het creools komt terug en ze helpen vrolijk mee in het ziekenhuis en in de kliniek. Ik ben bang dat door de regen er meer cholera patienten zullen komen, maar tot nu toe nog niet.... Op de foto Anne-Rose (7) die een baby voedt.

De nachten zijn weer zwaar. Baby's die flesvoeding krijgen, mensen met cholera die infusen nodig hebben. Samen met Petra proberen we hulp te bieden maar we zijn allebei erg moe. Mijn dochters (nu officieel geadopteerd na 8 jaar) helpen ons overdag, alhoewel er een strikte regel is dat zij absoluut niet bij de cholera afdeling mogen komen.

kerst 2010

Mijn 3 dochters zijn weer thuis gekomen!!
De nacht was druk met de verzorging van cholera patienten. Overdag wordt de hulp o.a. gegeven door Lisa, Anne-Rose en Miriam. Op de foto geven ze een baby melk.
In Passe Catabois wordt niets aan kerst gedaan, maar met de meiden is het een feest.

kerst?

Volgens mij is het bijna kerst, maar daar merken we hier helemaal niets van. De regen is gestopt waardoor we minder gevallen van cholera krijgen. En de mensen die nog zijn opgenomen met cholera zijn allemaal van het infuus af!! Morgen komen mijn 3 dochters terug naar Passe Catabois na een verblijf van bijna een jaar Nederland.
Op de foto een beeld van de modder.......

modder modder modder

Petra en ik zijn naar Port de Paix gegaan om infuus zakken te halen. De modder maakte het een groot avontuur. Morgen meer. Weinig stroom.

Met regen komt cholera

We zitten barstens vol! We komen bedden tekort. Vannacht naar de kliniek gereden om bedden te halen. Cholera vanuit alle zônes. Jong en oud. Man en vrouw. We komen weer Ringer tekort en hopen morgen door de modder naar Port de Paix te kunnen rijden om deze infuus vloeistoffen te halen. Petra zit er meteen midden in. We slapen ieder op een matras in het ziekenhuis. We herkennen nu de geur van cholera zeer goed en zullen dat nooit meer vergeten.

foto's Port-au-Prince

Petra bij het tankstation. In de hele stad geen benzine meer te krijgen, alleen diesel.

Paleis na de aardbeving.

Tentenkampen.

Dokter Petra

Daar is ze dan! Mijn vriendin Petra. Samen in Port au Prince op een terrasje. Even geen cholera...

Regen en vliegen

Uiteindelijk ben ik in Port au Prince aangekomen. Door een toeval ging ik vanmorgen langs het vliegveld in Port de Paix om te vragen of ze met regen vliegen. Bleek er maar 1 vlucht te zijn en wij met ons drieen konden er nog net bij.......dus goed aangekomen in Port au Prince.

Port au Prince

Ik ga vandaag naar Port de Paix met Dr Michael en Esther. Morgen vliegen we naar Port au Prince. Zij zullen voor een bepaalde tijd in Duitsland en Nederland verblijven. Tegelijkertijd haal ik Dr Petra in Port au Prince op. Het regent enorm en daarom vertrekken we vandaag al. Emanette neemt voor mij waar. Het Duitse film team is al vertrokken. Hun werk zal 13 januari 2011 worden uitgezonden. Voor mensen die het nog niet weten, ik ben van haarkleur veranderd (zie foto). Doordat ik veel in het ziekenhuis werk, heeft mijn telefoon geen signaal en dus ben ik slecht te bereiken. Excuses!

WDR televisie team

Het werk deze week is anders dan anders. Door de regen zien we meer cholera patienten en minder zwangeren. Maar daarnaast werken we met een camera team vlak bij de patienten. Even wennen, maar op een gegeven moment zie je dat niet meer. Op de foto dr. Michael die zich ontfermt over een cholera patient.

popcorn

Vandaag regen en daardoor meer gevallen met cholera. Voor het eerst zie ik een marktvrouw het ziekenhuis binnen komen om popcorn te verkopen aan de patienten en hun familie. Prachtig!

baby baby baby

Kennelijk willen bijna alle baby's vandaag geboren worden.
De hele dag en nacht gaat het door met de bevallingen. De meisje / jongen score is 50%-50%. Vele vrouwen die in het ziekenhuis zijn om patienten te verzorgen helpen me met de bevallingen. Ze hebben allemaal een eigen mening, maar samen hebben we ook erg veel plezier. Na cholera komen baby's................

chloor

Van de week overleed een jongetje aan cholera. Vanavond is zijn broertje overleden. Jal (wachter van het ziekenhuis, een man met een hart van goud) belde me om te helpen met wassen. Ik belde vervolgens het Duitse film team om te vragen of ze dit ook op de film wilden hebben. Liever niet van mijn kant gezien, maar toch maar vragen. Nadat ik het kindje gewassen had met chloor, watten gestopt in elke opening en in de bodybag had gedaan zei de camera man dat het fout was gegaan met filmen. Of ik het overnieuw wilde doen. Ik ging akkoord maar dan niet waar de familie bij is. In een aparte kamer de rits van de bodybag weer open geknipt en opnieuw het kindje behandeld. De filmwereld is niet mijn wereld.............

Vandaag komt er een Duits film team voor een week op bezoek. Het is niet de eerste keer dat ze komen filmen; ze volgen Esther en Michael. (uitzending is op 12 januari 2011, de dag van de aardbeving). Ik ben na het spreekuur vanmorgen begonnen met het zoeken van een naald in de hand van een jonge vrouw. Na meer dan een uur zoeken heb ik het opgegeven. De middag was vol chirurgische ingrepen en daarna een aantal barende vrouwen........die nog niet bevallen zijn. Michael blijft in het ziekenhuis slapen met het filmteam om opnames te maken van de bevallingen.

Bij terugkomst van een weekendje weg ligt het ziekenhuis al weer vol met met name kinderen met cholera. Binnen een uur overlijdt een jongetje van 1 jaar. Zijn lichaam moest ik met chloor wassen en alle openingen met watten dicht stoppen. Erg akelig om dat ook in de mond te doen, maar als ik het niet doe, wie dan wel. Daarna het lichaampje in een bodybag, een plastic hoes met een rits; plaatsen en wachten op de lokale overheid wat er verder moet gebeuren. Die zijn nog in vergadering hier over...........dus grootvader heeft het kindje meegenomen naar huis om te begraven.

Citroen tegen misselijkheid

Vandaag meer nieuwe tuberculose patienten waaronder een 7 jarig meisje. Daarnaast heb ik maar een ernstige cholera patiente gezien. Na een maand hard werken is de rust wedergekeerd. Ik ga van het weekend naar 2 vriendinnen in Port de Paix: ontspannen, lekker eten, slapen. Dr Michael neemt de dienst over. Op de foto een 18 jarige vrouw die een citroentje (limoen) in haar neus heeft gestopt tegen de misselijkheid. Wat een heerlijke gewoonten hebben ze in Haiti!

Einde cholera.

Wat een omslag. Ik zie weinig mensen met cholera. De tuberculose en de bevallingen komen er voor in de plaats, maar ALLES is beter dan cholera. Ik had net een bevalling van een jongetje en toen ik dacht dat de placenta moest komen bleek er nog een piep klein meisje in de buik van moeder te zijn. Met een vacuum op de billen eruit gekregen zonder problemen. Het meisje op de foto is het half zusje van mijn eerste dochter Lisa. De moeder van Lisa staat ook op de foto, een vrouw met een psychiatrische achtergrond die helaas haar lichaam gebruikt bij mannen om aan eten te komen, ondanks financiele steun van mij...

Einde inzicht?

Het lijkt er op dat het aantal gevallen met cholera afneemt en de nieuwe zieken die we zien hebben een vorm van cholera die veel minder ernstig is............ ook in Port de Paix lijkt het aantal gevallen af te nemen.
Ik denk dat ik vannacht weer in mijn eigen bed kan slapen.

Tuberculose

Herkent u dit meisje nog? Een maandje later............ze heeft zoveel plezier dat ik haar niet met de ogen open op de foto kan krijgen. Elke keer schatert ze het uit. Een goed medicijn in tijden van cholera en ellende.

Worm

.... en dan tussen alle cholera in vind je opeens een grote worm die uit de anus komt van een 2 jarig meisje............ levend en wel. Voor de rest gaat het werk door. Infusen wisselen, mensen lijken beter te worden en krijgen dan weer een terugslag zodat ik weer opnieuw moet beginnen met het protocol. Gisteren moest een zwangere vrouw zo overgeven dat ze over haar buurman heenspuugde. Gelukkig had hij al cholera, anders zou hij het alsnog krijgen van zijn buurvrouw...........

cholera en chloor

Gisteren kwam Artsen Zonder Grenzen voor een 2e bezoek. Onder meer kwamen ze met dit idee om een emmer met chloorwater voor de ingang van het ziekenhuis te plaatsen, zodat iedereen de handen moet wassen bij binnenkomst. Het kraantje is van plastic (chloorbestendig), maar ik ben al een weddenschap begonnen om te zien hoe lang de Haitianen nodig hebben om dit kraantje stuk te draaien. Ik zeg 2 dagen, de wachter Jal zegt een week........ we wachten af. Tot die tijd weten we dat cholera en chloor niet samen gaan.

met de ezel weer naar huis

Je kunt niet ziek zijn in Haiti. Het werk blijft liggen en je raakt achter op schema. Vanmorgen van het infuus af en begonnen met werken. Eerst de chirurgische patienten van gisteren, daarna de geplande operaties van vandaag. Langzaamaan krijg ik meer energie. Dr Michael deed het spreekuur in de kliniek. Mensen komen per bed als ze ernstig ziek zijn............ en ze gaan per ezel terug naar huis. Ook het bed gaat op de ezel.

...

Sinds gisteren ziek. Diarree, misselijk, maar volgens mij geen cholera. Wel waterdun maar geen rijstwater kleur. Na 20 keer diarree bedacht ik me dat ik dit vochtverlies niet kan aanvullen met drinken, dus Emanette gevraagd om me een infuus te geven. Ik voelde me meteen al een stuk beter na een liter vocht. Op het zelfde moment zit heel Passe Catabois op de stoep om te vragen hoe het gaat. Heeft dokter Anne-Marie cholera???? Nee dus, gewoon oververmoeidheid en een tropische diarree. Op de foto Emanette, een meisje van 19 jaar met een hart van goud.

Artsen zonder grenzen

Gisteren kregen we een bezoek van Artsen zonder Grenzen. Ze waren onder de indruk van het aantal gevallen van cholera en de ernst ervan. Tot nu toe sterft 25%. Dit zou 1% moeten zijn. Mensen komen te laat, of komen van ver maar ik besef ook dat we niet de juiste infusie vloeistoffen hebben. Ringer moeten we hebben en die is nu juist moeilijk te krijgen. En dan opeens zie ik een oud-patientje terug die voor ondervoeding en TB was opgenomen een aantal maanden geleden. Kijk zelf naar het resultaat en voor een klein moment kan ik de cholera even vergeten.

regen en wind...

internet verbinding gaat moeizaam als gevolg van regen en harde windstoten.......

zo moe.........

De hele nacht en de hele dag bezig met cholera. Meer en meer mensen komen met cholera. Ik begreep van een AIDS patiente dat het grote ziekenhuis in La Pointe zelfs het AIDS-programma tijdelijk aan de kant heeft gezet om hulp te kunnen bieden aan cholera patienten. Vandaag waren het bijna alleen maar jonge kinderen. Soms zijn ze al zo ver heen dat ze niet eens merken dat ik een infuus prik. Op de foto een bot infuus en een infuus in een halsader. Vanavond neemt dr. Michael de dienst over. Kan ik eindelijk weer eens thuis slapen....

Bezoek Medical Teams International

Ik kreeg onverwachts een bezoek van dit team dat ook al in St Marc had gewerkt tijdens de uitbraak van cholera. Ik hoorde een aantal verontrustende feiten, zoals: het hoogtepunt is nog niet bereikt, cholera zal altijd in Haiti blijven en niet uitgeroeid kunnen worden, alle water-systemen in Haiti zijn besmet (hoe kan dat?). Ik krijg het akelige gevoel dat met opzet cholera in het water is gebracht. Ik kan me niet voorstellen dat iemand een bevolking zoals die van Haiti zo haat om dit te doen. Het team laat helikopters naar Haiti komen met Ringer lactaat, een infusie vloeistof die het meest effectief is bij cholera. Ze beloofden me om ook een deel naar Passe Catabois te sturen............

Infuus vloeistoffen

Vandaag ben ik naar Port de Paix gegaan om infuus vloeistoffen te kopen.
Nadat ik 1000 dollar had betaald en de vrouw achter de balie (welke balie?) me de rekening gaf, zei ze waarom ik niet met de directeur van het Departement van Gezondheid afspraken had gemaakt. Dan zou ik namelijk gratis de vloeistoffen kunnen krijgen. Deze man gebeld, ik mocht komen. Bij aankomst een uur gewacht. Een Franse man van Unicef zag me zitten wachten en bemoeide zich ermee. Het balletje begon te rollen, ik werd naar het Departement van Landbouw gestuurd (aan de andere kant van de stad) want daar zou dr. Beaugé zijn voor een vergadering. Door de stad gereden, maar bij aankomst bleek de dokter alweer weg te zijn. Uiteindelijk hem ontmoet bij de plek waar ik eerst was, hij keek me aan, glimlachte en zette zijn handtekening op het papier van levering. Dus met een auto vol dozen met infuus vloeistoffen UIT NEDERLAND terug naar Passe Catabois.

genezen!!!

Hier 2 prachtige kinderen die de cholera overleefd hebben!!

Ik woon in het ziekenhuis. Matras op de grond. Vandaag 2 ernstig zieke kinderen. Bij beiden kon ik geen vaten vinden. Uiteindelijk heb ik een botinfuus en een halsader gevonden om vocht toe te dienen. Ze maken het redelijk.

hoe lang nog?

We zijn allemaal moe. Ik moet nog een hele week dienst draaien en dan neemt Dr Michael het weer over, maar ik ben al zo moe. Vannacht slaap ik in de operatiekamer van het ziekenhuis. Het op en neer gaan van huis, ziekenhuis en kliniek wordt me te veel. Dichter bij de patienten werkt prettiger. Het is trouwens koud 's nachts. ik schat ongeveer 20 graden, maar voor hier is dat echt koud. Dikke truien aandoen!!!
Op de foto een vrouw met een grappig T-shirt. Ze heeft geen flauw idee wat er op haar shirt staat. I'm a keeper. Zoiets als "mij kunnen ze houden". Zulk soort dingen zijn als een hart onder de riem.

Cholera en de andere kant ervan...

Gisteravond, vannacht en vanmorgen: mensen blijven toestromen met cholera. Met name jonge kinderen zijn de dupe. Veel overlijden. Ze hebben gezwommen in de rivier en waarschijnlijk besmet water in hun mond gekregen. Wat opvalt is dat slachtoffers nu uit de hele regio komen en niet meer uit een dorpje her en der. Infuuspalen, infuuszakken, ze zijn niet meer weg te denken. Deze week zag ik verschillende mensen een oude infuusfles gebruiken als beker en de infuuspaal werd gebruikt om ondergoed te laten drogen.........

Even geld wisselen

Gisteren vroeg het artsen echtpaar of ik geld voor hen wilde wisselen in Port de Paix. Geen probleem, maar de modder en regen zorgden ervoor dat ik pas een dag later weer thuis aankwam. De wachter van het ziekenhuis belde me op toen ik onderweg was. Ik moest snel komen, want meerdere mensen waren al overleden en verschillende nieuwe gevallen kwamen alweer binnen. Binnen Haiti worden er per telefoon berichtjes verstuurd die over cholera gaan. Maar de meesten zijn cynisch, zoals: je kunt beter AIDS hebben dan cholera. Of: hoe je de telefoon moet wassen om geen cholera te krijgen....

Vandaag weer 2 nieuwe gevallen van cholera. Een jongetje van 3 jaar die bijna dood binnen kwam maar na een liter vloeistof per infuus weer wat bij kwam. Daarna een oudere vrouw per bed / ambulance door de modder en de regen heen. Ook zij lijkt het goed te doen. Afgelopen zaterdag had dr. Michael een meisje waar geen ader bij te vinden was om een infuus te geven. Per telefoon (ik was in Port de Paix) gaf ik hem richtlijnen hoe hij een dikke naald in het bot (beenmerg) kan steken. Het meisje heeft cholera overleeft dankzij deze moedige daad van Michael om een botinfuus in te brengen onder begeleiding per telefoon. De vrouw op de foto is na 4 uur diarree en overgeven aan cholera overleden en liet 3 kinderen achter............

relaxen

Afgelopen vrijdag ben ik naar een vriendin in Port de Paix gegaan. Dr. Michael nam de dienst over. Met de auto vol oud-patienten reden we door de regen naar de grote stad. Onderweg blokkeerde een vrachtwagen de weg kompleet.De modder was zo glad als ijzel en veroorzaakte veel problemen. Zelfs een ezel kon er niet meer langs. Na 3 uur wachten lukte het om er langs te komen. Nog geen kilometer verder op was er een 2e vrachtwagen die de weg blokkeerde. Onze auto neergezet en vervolgens te voet naar het eerst volgende dorp gegaan. Aldaar 4 motors gehuurd om verder te gaan. Na 7 uur reizen voor 24 kilometer kwamen we aan. Heerlijk uitgerust in het weekend om er vervolgens zondagavond weer tegen aan te gaan met een moeilijke keizersnede van een baby met een waterhoofd. Zo groot als een volwassen hoofd. Hoe eruit krijgen? Een gaatje prikken in het hoofd van de baby, 3 liter vocht eruit laten lopen en vervolgens werd het meisje geboren om vervolgens te overlijden...

...

Tot nu toe 4 doden. 2 kinderen en 2 volwassenen. Mensen in Passe Catabois en omgeving beginnen onrustig te worden. Ik heb alle 4 de doden met de auto naar hun huis gebracht. Soms is er zelfs geen weg te vinden, alleen maar doornstruiken en een ezelspad. Nu net zie ik een 4 jarig jongetje voor mijn ogen slecht worden en overlijden. De 5e vandaag. De Haitianen en wij zullen deze tijd nooit vergeten.

Sterfgevallen

Vandaag zijn 3 patienten overleden aan cholera. Een vader met zijn zwangere dochter van 17 jaar en een moeder van 3 kleine kinderen. Wat me opvalt is dat mensen gillen van de spierkrampen in de benen en oud bloed opspugen. Na het overlijden bewegen de benen nog voor een langere tijd hetgeen allerlei wilde verhalen veroorzaakt onder de nabestaanden. Het is half 2 's nachts en ik heb al 4 nachten niet geslapen. Het hele cholera gebeuren wordt een nachtmerrie. Sommige patienten reageren goed op infuus behandeling. Bij anderen lijkt het helemaal geen effekt te hebben. Iedereen is onzeker en ongerust.

nog steeds cholera

Vannacht in de kliniek gebleven. Geslapen op een onderzoeksbank (hard!) en toen vanmorgen de vrouw het beter leek te doen, kreeg haar man cholera. Het ene moment zijn we nog aan het praten, het andere moment ligt hij doodziek op het bed............van zijn vrouw want ik had geen ander bed meer over. Heel merkwaardig hoe sterke mannen binnen een korte tijd zo doodziek kunnen worden.

Saai?

Vandaag onze eerste vrouw met cholera. Om 5 uur 's middags diarree en overgeven. En 2uur later, om 7 uur 's avonds al bijna dood. Ik zal waarschijnlijk de hele nacht bezig zijn met infusen wisselen. Dan hoor ik zo tussen door dat het water in Passe Catabois voor 2 dagen zal worden afgesloten om te behandelen voor cholera. De vrouw van de dominee heeft een handeltje bedacht zoals zo veel mensen in Haiti. Antibiotica slikken voordat je cholera krijgt. Werkt dus niet, maar je hebt wel een financieel voordeel met deze handel. En bijna iedereen trapt erin. Ik zou het dolgraag aan de grote klok willen hangen, maar houd discreet mijn mond dicht. Ik buig me over het volgende probleem. Hoe kan ik een watervoorraad nog zo snel creeeren? Uiteindelijk heb ik die rode bekende plastik bakken voor scherp afval gevonden en die allemaal gevuld met water. Morgen is het operatie dag, net als woensdag en donderdag en dan heb ik toch echt water nodig. Het steriliseren van instrumenten laat op zich wachten omdat ik niet de gasfles alleen kan verwisselen. Het ding is loodzwaar en de man die me kan helpen bij het opsporen van gaslekkages is sinds vorige week ziek. Dus de voorraad instrumenten om te opereren wordt minder. Daarnaast hoorde ik vanmorgen dat er ook nog eens een orkaan richting Haiti kan komen. Zo zie je maar, het is hier nooit saai!

Zondag

De hele dag door komen mensen naar de kliniek omdat ze erg ongerust zijn over de situatie met cholera. Vanmorgen kwam ik rond 6 uur in de kliniek en vond een van de patienten bijna dood op bed. Waarom ze me niet geroepen hadden? Tja dat wisten zij ook niet. Weer 10 liter vocht per infuus gegeven gedurende de dag. De man heeft het wederom gehaald. Liters braken, liters diarree. Ik zal de ziekte cholera nooit meer vergeten...

diarree

Tja, vanmorgen bij het opstaan had ik waterdunne diarree. In de kliniek alweer 2 keer waterdunne diarree. Heb ik cholera? Wat doe je dan?? Ik nam geen risico en prikte bij me zelf een infuus. Na 3 pogingen besefte ik dat ik geen Rambo ben en dus een hand tekort kwam om een infuus te plaatsen. Dus Emanette gebeld en gevraagd of zij het wilde doen. Geen probleem. Gedurende de dag het infuus laten lopen, consulten gedaan, visite gelopen. Alles met infuus. Ik ken nu elke spijker in de kliniek waar de infuuszak aan kan hangen.

cholera!

Van allerlei mensen hoor ik over gevallen van heftige diarree en overgeven. Tot nu toe hebben we 2 patienten in de kliniek. Een hele strijd om hen in leven te houden. Liters infuus-zakken zijn er nodig. Ik hoorde van familie van de patienten dat meerdere mensen hetzelfde ziektebeeld hadden maar de route naar de kliniek niet haalden en dus onderweg al overleden. Ik ben vanmiddag naar Port de Paix gegaan en heb 150 infuus-zakken kunnen kopen bij het ziekenhuis. Een geluk bij een ongeluk.

Cholera in Passe Catabois?

Sinds zondag nacht is een man opgenomen met heftige diarree. Tot nu toe is er niets veranderd in zijn situatie. Bijna dood kwam hij (na nog geen dag diarree) bij ons en ondanks vele zakken met infuus vloestof, gaat hij maar matig vooruit. Hij is geisoleerd en alleen zijn vrouw en ik mogen bij hem komen. Goede hygiene, schoon drinkwater, isoleren. We hopen zo een epidemie te voorkomen. In de stad Port de Paix zijn 5 mensen overleden aan cholera. Niets wordt officieel bevestigd, het is allemaal van horen zeggen. Yo di...... men zegt.....

Meisjes

Het is bijna 5 maanden geleden dat ik mijn 3 dochters voor het laatst heb gezien. Toen ik dit meisje zag, Leina, moest ik meteen aan mijn meiden denken. De toekomst voor vrouwen in Haiti is niet altijd vrolijk. Hard werken, water halen, met de hand wassen, eten koken, onderdanig zijn aan de mannen en dan nog het hele haar-gebeuren. Kroeshaar kost veel tijd om te verzorgen, vooral als je geen haarprodukten hebt zoals in ons land.... en als we dan een man of vrouw met mooi zacht haar zien, dan is er een grote kans dat ze AIDS hebben!

HIV spreekuur

Esther is met ons eerste HIV spreekuur allertijden begonnen. Tot voorheen stuurden we iedereen naar het ziekenhuis in La Pointe. Nu kunnen we zelf een groot deel overnemen. We wachten nog op de "echte" HIV-remmers maar de ondersteunende aktiviteiten hebben we overgenomen. Weer een mijlpaal!

Weer modder.

Als iemand thuis ziek is en de zieke kan niet per ezel komen, dan komen ze per bed. Dit noemen we de Haitiaanse ambulance. 2 stokken onder het bed schuiven zodat 4 mensen het bed kunnen dragen. Deze 12 jarige jongen had een aanvaring met de horens van een koe. Zijn been moest gehecht worden. Aan de dragers was te zien dat er veel modder op de weg was......

cholera?

Mijn nekharen staan recht overeind.
Net al 2 berichten binnen gekregen dat er een cholera epidemie is in Haiti.
Besmet drinkwater is de oorzaak maar men weet nog niet waar en wat en hoe.
Gelukkig hebben we goed bronwater hier in het gebied, maar ik bereid me wel voor op een epidemie. Dus voldoende infuus-zakken en ORS (een rehydratie drankje).

Regen

Gisteren en vandaag veel regen. De regen is nodig voor de groenten-tuinen, maar met de regen komt ook de modder. De modder is glad als sneeuw en ik zie dus ook meer motorongelukken. 3,4,5 mensen op één motor is heel gewoon hier. Kinderen op de motor ook, maar dan zien we ook meer spaakverwondingen. Zoals dit meisje van 9 jaar die met haar been tussen het motorwiel kwam. Gelukkig niet gebroken maar wel een achillus-pees verwonding. Dit is niet de eerste keer, helaas.

Amputatie

Deze 18 jarige jongen verbleef in de kliniek voor bijna een paar maanden. Ik heb hem naar het ziekenhuis in Port de Paix gebracht om bloed te krijgen wegens een Hb van 1. Niet met het leven verenigbaar zou je denken. Daarna kwam hij weer terug bij ons maar zijn been bleef zo'n pijn doen. De wonden op dit been werden groter totdat ik me realiseerde dat hij een afsluiting van zijn bloedvaten had. Amputeren dus en dit is het resultaat. Een vrolijke Timothee zonder pijn!

Nederland in Haiti

Ben ik aan het ontbijten (droog brood met een fles cola) zie ik deze man aankomen lopen. Voor heel even waan ik me in Nederland. Vlaggetjes weken. Ik ben vergeten van welke bedrijf, maar de Nederlandse vlag is zeer duidelijk herkenbaar. Ik krijg toestemming om een foto te maken. Het is een oud-patient van mij. Zo vind ik af en toe nederlandse dingen in Haiti.

School

Deze week zijn de scholen weer officieel geopend. Door heel Haiti zijn er altijd wel start problemen. Voordat alle leerlingen en leraren op komen dagen, dat duurt altijd een paar weken. Maar deze week is het dan echt begonnen. Uniformen, schooltassen, haarstrikken. Deze twee meisjes gaan in Passe Catabois naar school. Elke school heeft weer een andere kleur uniform. Sommige scholen eisen 2 soorten uniform, afhankelijk van de dag van de week..................

Tumor

Deze vrouw van 48 jaar heeft al sinds zij een klein meisje is een tumor op haar schouder. Deze is door de jaren heen gaan groeien totdat het een lelijke vieze zwelling werd. Het verwijderen ging vrij eenvoudig. Ze zal een litteken hebben maar de tumor is in zijn geheel verdwenen. Waarom wachten mensen toch zo lang voordat ze komen? Een echt Haitiaans gebruik.

Beauty studio in Haiti??

Esther is operatie assistente en sinds bijna 3 maanden is zij ook moeder van baby Levi. De laatste dagen en nachten waren moeilijk. Weinig slapen. Moeders weten wel wat ik bedoel. Dus nam ik Esther mee naar een beauty studio in Port de Paix. Haar voeten werden behandeld, de nagels gelakt en ze was er even helemaal uit. Op de terug weg werd het al donker. Ik dacht tijdens het auto rijden dat er een motor ons toegemoet kwam. Totdat we er bijna tegen aanreden en zagen dat het een vrachtwagen was met de linker lamp kapot waardoor de rechter lamp het licht van een motorfiets leek. Gelukkig liep het goed af maar het is een zeer bekende gebeurtenis voor vele ontwikkelingswerkers in de hele wereld. En toch trap ik er weer in.........

Kanker

Tja, wat te doen als iemand kanker heeft? Hier in Haiti zijn er weinig mogelijkheden. Chirurgie kan nog, maar chemotherapie en bestraling, nee niet mogelijk. Deze vrouw van 65 jaar kwam met een vergevorderd stadium van eierstok kanker. Haar buik was enorm gevuld met vocht. Haar zeer magere postuur kwam pas duidelijk naar voren toen ik 10 liter vocht uit haar buik had laten aflopen. Op dat zelfde moment was duidelijk de tumor te zien en te voelen. Het viel me op dat zij nog steeds een grote wilskracht had om te leven, maar ze zal niet lang meer te leven hebben..........

Modder

Vandaag heb ik 2 uur met de auto in de modder vastgezeten. De weg was zo glad dat ik in een soort berm schoot en met de achterkant van de auto tegen een berghelling aanramde. Ik geloof dat ik wel 30 mensen gezien heb die me kwamen helpen. De een zei dit, de ander dat, die zei vooruit en de ander zei achteruit. Een komplete chaos maar ze kregen me weer op de weg met de auto. Motorfietsen kwamen langs met het spatbord achterop gebonden. De modder is zo dik en plakkerig dat de wielen niet willen draaien als het spatbord er nog op zit. Regen is nodig maar die modder?

Houtskool

Iets wat altijd nodig is om eten te koken, maar het kost heel veel bomen: houtskool.
Wat zie ik vrouwen op de weg naar de grote stad met een ezel volgeladen met houtskool. Zo ook deze vrouw bij de Carrefour in Passe Catabois. De handen worden er helemaal zwart van. Ik had de neiging om haar te helpen maar het was in de ochtend en ik moest nog naar de kliniek om te werken. Dus absoluut niet aanraken: pa touché.

Ontbijt in Passe Catabois

Elke ochtend voordat ik met het werk in het ziekenhuis en de kliniek begin, probeer ik te ontbijten. Ik ga naar de Carrefour, dit is het centrum van Passe Catabois. Het ligt vlak bij het ziekenhuis. Soms is er geen brood, soms brood met pindakaas, soms rijst met bonen en deze week zijn de avokado's weer te krijgen. Brood met avokado is heerlijk en voedzaam. Op de foto zitten een aantal vrouwen avokado's en bananen te verkopen. In de verte ziet u de bakkerij waar bijna dagelijks brood te koop is.