Cholera en bevallingen. Ik doe niets anders dan infusen prikken en afschuwelijke bevallingen begeleiden. 3 baby's gereanimeerd, 2 hebben het overleefd. Een stuitbevalling waar het hoofd blijft hangen, een vacuum waar ik zo hard moest trekken dat ik van het bed zou vallen op de tegels als Jacqueline en Joanne me niet vast hielden. Een keizersnee op een HIV patiente waarbij de baby alsnog overlijd. De cholera zie ik nu met name bij jonge kinderen, wat emotioneel zwaarder is, maar tot nu toe geen doden. Wel in de stad Port de Paix, waar cholera als een storm door de stad heen gaat. Vele doden, geen infusievloeistoffen, een akelige situatie. Als mensen het kunnen halen qua tijd, dan komen ze naar ons toe voor hun cholera, maar ik hoor ook een verhaal van een zwangere die onderweg al overleed. De nachten zijn vermoeiend. Ik had zelfs 2 blanke Amerikanen in het ziekenhuis wegens cholera. Daar wordt ik dan toch iets zenuwachtiger van; ik zie dan al de krantenkoppen met "Amerikanen overlijden in Haitiaans ziekenhuis", maar gelukkig maken beiden het goed!
