Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan. In de vroege ochtend een doodgeboren baby uit een erg zieke moeder (cardiogene shock) die een uur later overlijdt. Na de kliniek een lang chirurgisch programma die rond half 6 ophoudt. Daarna zie ik een oudere zwangere, klein van gestalte en bekken, ze verliest vies vruchtwater en de baby is in slechte konditie. Ik bel Michael en Jacqueline voor een spoed keizersnede, Manette kan ik niet vinden dus ik doe de ruggeprik zelf en begin Michael te assisteren bij de operatie. De baby ligt in een aangezichtsligging en komt eruit met een gigantisch opgezet gezicht zonder ademhaling en pols. We schrikken er allemaal van. Ik verlaat de operatietafel om te reanimeren en uiteindelijk blijkt het jongetje het goed te doen. Zijn gezicht is de volgende ochtend weer normaal, behalve dan nog bont en blauw van het niet passen in het geboortekanaal.
