Een goed en gezond 2013....

Goede kerst!!!

Mijn eerste Kerst in 12 jaar!! Want in Haiti wordt geen kerst gevierd............
Ik wens iedereen een gezegende kerst.

Bezoekje Nederland

Met Kerst even in Nederland. Wel even wennen. Al die ontwikkelingen zoals telefoons, computers en internet. Een telefoon is niet alleen meer een aparaat om te bellen, maar ook om te internetten, filmen en nog veel meer. En wat is het koud!

Ook ben ik verbaasd dat mijn weblogs en foto's op andere websites worden gepubliceerd en naar andere e-mail adressen worden gestuurd met daarbij ook nog eens uitdagende politieke berichten. Negatieve uitspraken over de president van Haiti, promotie van thuiswerken voor moeders, het effekt van kleurstoffen bij kinderen. Geen haar op mijn hoofd zou er aan denken om zoiets te schrijven. Maar het staat wel op internet via Facebook namens mijzelf. Met name de negatieve politieke uitlatingen kunnen mijn werk en privé leven in Haiti negatief beinvloeden, zelfs mijn leven kan in gevaar komen. Welkom in Nederland.

Busreis in Haiti

Vanuit het noorden richting het zuiden van Haiti: met de bus naar de hoofdstad Port au Prince. Voor 10 euro maak je een spectaculaire reis mee. Om 3 uur vertrekken en als er geen pech onderweg is dan om 8 uur aankomen. Buschauffeurs onderling hebben een weddenschap wie het eerste aankomt. Hoge snelheden, inhalen waar het te gevaarlijk is, één plaspauze voor iedereen, kwakzalvers die als vertegenwoordigers hun medicijnen aanprijzen tijdens deze dolle rit. Het hoort er allemaal bij. Zo zag ik 2 voeten van buitenaf in het raam staan terwijl de bus in het donker en de regen door bleef racen. De voeten waren van een man die boven op het dak van de bus de tassen in de gaten houdt. Zoiets kunnen blanken alleen maar in een film, zei een Haitiaan tegen me. Warempel, helemaal gelijk.

Moeilijk gesprek

Er komt een 12 jarig meisje genaamd Lovelie op het spreekuur met haar moeder. Ze is al ziek sinds geboorte en is overal geweest voor medische hulp. Grote opgezette klieren bij haar oren (meestal TB of HIV), maar gezien haar leeftijd (echt nog een kind) en haar gezonde moeder, denk ik niet aan HIV. Ze heeft de bof, had een ziekenhuis elders gezegd. Al meer dan een jaar de bof. Ik onderzoek haar en vind een litteken op haar buik van een oude herpes infectie. Toch maar een HIV test doen. Positief. Ik heb al zo veel mensen moeten vertellen dat zij HIV hebben, maar dit gesprek was het moeilijkste wat ik ooit hebben moeten doen. Moeder ogenschijnlijk gezond, vader 12 jaar geleden overleden aan een bepaalde onbekende ziekte, stiefvader heeft ook tekenen van HIV, de andere broertjes en zusjes? Op deze manier kan een heel gezin uiteindelijk "verdwijnen".

Vervolg frustraties met cholera

En ja hoor, moeder van het jongetje heeft nu ook cholera. Educatie, kennis overdragen, het blijft zo moeilijk. Als ik 's morgens een dagopening doe voordat de kliniek begint, dan zie ik dat na 1 minuut de aandacht van alle mensen al weg is. Zeer snel afgeleid, geen interesse. Helaas kunnen we cholera niet negeren. Mensen moeten weten hoe je dit kunt voorkomen. We blijven proberen.

Frustraties bij cholera

Cholera behandelen is niet moeilijk. Omgaan met de familie van cholera patienten is een uitdaging. Maar na meer dan 2 jaar cholera in Haiti begrijpen de Haitianen nog steeds niet hoe we deze ziekte kunnen voorkomen en behandelen.
Nu hebben we een 2 jarig jongetje opgenomen met cholera. Infuus was moeilijk te prikken, maar uiteindelijk gelukt. De vrouw die voor hem zorgt blijkt na een dag niet zijn moeder te zijn. Waar is moeder? Zaken doen in Port de Paix. Die komt de 3e dag van opname.........maar is meer buiten aan de telefoon, bezoekt andere kamers, afin, is niet lichamelijk aanwezig. Een stevig woordje met haar en de andere vrouw zal het wel oplossen. Nee dus, jongetje huilt, is de meeste tijd alleen en moeder is weer foetsie.
Ik heb de vader gebeld. Die wist niet eens dat zijn zoon cholera had. Begon te huilen, zei dat ik zijn vrouw moest slaan zodat ze beter zou gehoorzamen en nee, komt niet langs.
Een dag later is een oudere man op bezoek (opa), zit op het cholera bed en men begrijpt niet dat ik woedend hem eruit zet.
Waarom zo moeilijk doen? Ja, ik ben toe aan vakantie, maar waarom niet gewoon luisteren naar advies? Ik heb besloten dat cholera patienten niet meer in het ziekenhuis gebouw kunnen worden opgenomen. Als de overheid niet voor een tent buiten zorgt, dan verlenen wij alleen de eerste hulp en sturen patienten door naar het cholera kamp in Port de Paix. Te groot gevaar voor interne patienten, te veel frustraties voor het personeel.

Brandwonden van Naidine

En dit is het brandwonden meisje Naidine, met Jacqueline op de foto. Verbrand thuis bij het eten koken en door grootmoeder daarna ingesmeerd met lampenolie. Toen ze met ontslag ging, vroeg ik haar wat te doen als iemand verbrand is. Eerst water erop gieten, zei ze.  Voor mij de eerste keer in meer dan 11 jaar dat een patient daadwerkelijk heeft geluisterd naar wat we zeggen en het ook in de praktijk kan uitvoeren. We kunnen mensen onderwijzen, het zelf voor doen, hen dwingen bij wijze van spreke, maar hun eigen gewoonten gaan altijd voor. Zeer frustrerend.